Ponieważ pęknięcie Nowego Madrytu będzie tak niszczycielskie dla lądowej części Stanów Zjednoczonych i Europy, ci, którzy próbują ustalić, kiedy nastąpi to pęknięcie, oczekują osi czasu lub kluczowych znaków tego zbliżającego się pęknięcia. Byliśmy stwierdzili, że pęknięcie nastąpi nagle, po jednym dużym wstrząsie, po którym niemal natychmiast nastąpi pęknięcie na środkowym Atlantyku. Tymczasem zachodzące zmiany w ciągu ostatniego dziesięciolecia polegały na tym, że lądowe Stany Zjednoczone były naciągane w kształt łuku, a następnie w ciągu ostatniego roku, kiedy część lądowa zaczęła się przesuwać na południowy zachód, aby ten łuk zaczął tracić naprężenie.
Oznaki, że czas wielkiego pęknięcia Nowego Madrytu jest bliski, obejmują przesunięcie części lądowej ku południowemu zachodowi. Niemal ciągłe roje trzęsień ziemi w Oklahomie i Teksasie wskazują na przesuwanie się miękkiego gruntu na południowy zachód. Ciągłe trzęsienia ziemi wzdłuż Szlaku Wodnego w Kanadzie wskazują, że Kanada również jest ciągnięta na Zachód, podobnie jak nacisk Zachodniego Wybrzeża w kierunku Pacyfiku. Część południowo wschodnia przylega do skraju Afrykańskiej Płyty Tektonicznej, co powoduje katastrofy wzdłuż wybrzeża i obszaru Nowej Anglii.
Tymczasem mosty na rzece Missisipi pozostają nienaruszone, ale są teraz podatne na zniszczenie, ponieważ ląd jest ściągany w dół i ku południowemu zachodowi.
