Najpierw mamy wezbrany potok uwielbienia
dla ofiar zrywów niepodległościowych, wojen i prześladowań. Następnie cały czas
słyszymy o groźbie zbrojnej napaści od strony wschodniej granicy Polski, a
teraz dochodzi do tego obowiązkowe czytanie takiej książki, co piętnuje i
przedstawia w złym świetle zachowanie pana młodego na swoim weselu, który zapomniał
dać znać innym, żeby ruszyli do walki. Akurat poślubił swoją wybrankę serca i
od razu wielki dramat, bo z innymi nie poszedł na śmierć. Na chłopski rozum, to
wolał zostać w domu i cieszyć się życiem. I co w tym złego!? Oczywiście, że
nic, gdyż większym złem było wysłać na pewną śmierć tylu wspaniałych ludzi
wiedząc, że niczego, ale to dosłownie niczego nie zwojują ani nie wywalczą. I
jak byliśmy zniewoleni, to nadal tej upragnionej wolności przecież nie mamy! Po
dzień obecny nie mamy! A takie „patriotyczne śpiewki” w wykonaniu obcych i
niepolskich polityków, rozdawanie blaszek - medali na lewo i prawo, są jedynie
przygotowaniem, podpuszczaniem nas do ruszenia na następną jakąś wojenkę, co znów
nic nam nie da, a ponownie przysłuży się możnym tego świata, bo tylko oni na
tym skorzystają, osłabiając nas do tego stopnia, że na długie lata nie zdołamy
się podnieść z kolan. Ogłupiają nas na każdym kroku, a my przyjmujemy to bez
zmrużenia oka. Im mniej zdrowego rozsądku, tym więcej oni się cieszą i
zacierają ręce na myśl o nowych rzeszach swoich niewolników.
.
