Indo-Australijska Płyta Tektoniczna jest uważana za „hamulec", ponieważ jej niechęć do wciśnięcia się pod Himalaje powstrzymuje wszystkie inne ruchy płyt. Indo-Australijska Płyta Tektoniczna unosi wschodnią krawędź nad Nową Zelandią, co pozwala Pacyficznej Płycie Tektonicznej przesunąć się pod tę krawędź. Oczywiście nastąpi odpowiedź w postawie Ameryki Południowej, która przesuwa się ku zachodowi wraz z Karaibską Płytą Tektoniczną, która jest mocno przytwierdzona do Tektonicznej Płyty Ameryki Południowej. Spowoduje to nasilenie przesuwania się Lądowej Części Północnoamerykańskiej Płyty Tektonicznej w kierunku południowo-zachodnim.
W wyniku przesuwania się Karaibów oraz Ameryki Środkowej w kierunku Pacyfiku, to czubek Meksyku jest spychany w kierunku Pacyfiku. Przyspieszy to przesuwanie się Części Lądowej na południowy zachód, ponieważ jakikolwiek ruch spowoduje, że ten przeważający element scenariusza dramatu będzie miał miejsce. To tak, jakby głośny śpiewak w chórze tak górował, że żaden inny nie może być słyszany. Tak więc w ciągu dnia lub najwyżej dwóch duży rój trzęsień ziemi na Wyspach Lojalności przełoży się na ten scenariusz dramatu, a zakończenie w Nowym Madrycie ponownie zajmie główną estradę.
